Raining Blood

Weekend, słońce, spacer, frisbee, śmiech, krew, przerażenie, brak opuszki.
Tak w skrócie wyglądała nasza sobota. Nastawiona byłam na milutki, luźny spacer z psem. Wracając z niego niestety nie było już tak luźno... Zastanawiam się bardzo czym kierują się ludzie, którzy bezmyślnie tłuką szkło dla zabawy, a wiadomo w miejscu publicznym oczywiście. Co najsmutniejsze muszą ucierpieć nam tym najbardziej niewinny. Bo jak do cholery jasnej mój pies miał przewidzieć, że w trawie, gdzie zawsze ma możliwość wolno polatać znajdzie jedynie ból? Oczywiście nie wszystko działo się tak szybko. Ri na początku w ogóle nie zauważył, że coś mu jest. Był tak szczęśliwy ze spaceru, że nie zwrócił uwagę na to, że pozostawia po sobie tylko wielkie plamy krwi. Na szczęście zorientowałam się szybko i od razu wróciliśmy do domu. Mi (jak dobrze ;) ) nerwy się nie podniosły i zadziwiająco trzeźwo myślałam. W domu opatrzyłam ranę i już wszystko idzie w dobrym kierunku. Ale co z tego skoro znów musimy sobie odpuścić jakieś większy wysiłek typu agility ? Znów musimy siedzieć w domu i nie robić nic... Jak ja tego nie lubię ! A mój pies jeszcze bardziej, po całym zdarzeniu jak to on oczywiście był gotowy coś robić. Weź mu teraz wytłumacz  "Leż i nie rób nic, masz chorobą łapę i musisz poczekać." A on niedawno dopiero wyleczył się z przeziębienia ! Żyć nie umierać, tak jednym zdaniem :)
Pzdr A&Ri!